For English click here
In 1982 meldden zich de eerste Nederlandse patienten met aids. Specialisten in infectieziekten en homoseksuele artsen hadden veel contact met Amerikaanse collega’s.
De ontwikkeling van de epidemie stemde somber. Het sloeg toe onder minderheidsgroepen waar de moral majority tegen gekant was. Het lag voor de hand dat de medische zorg zwaar belast zou worden. Tegelijk was er de discriminatie van getroffen groepen. Het werd alle hens aan dek. Nederlands leerde van de VS, maar ook hier ontstonden er snel problemen.
Rond 1990 begon de epidemie flink te groeien. Een vaccin bleef uit. Medicijnen waren vaak giftig. Een experiment met een combinatie van drie middelen startte in 1995 en bleek een jaar later succesvol. Voor de meeste mensen met hiv verdween zo het ‘doodvonnis’ van de ziekte. Inmiddels zijn de medicijnen zo goed dat ze zelfs de overdracht van het virus voorkomen. Toch blijft er nog veel schaamte.
Krijg hier een kleine impressie van de expositie House of Hiv die in aug/sept 2022 op het IHLIA-plein stond.
Tijdlijn met belangrijke gebeurtenissen rondom de geschiedenis van veertig jaar hiv en aids in Nederland
Er kwamen nieuwe manieren om verdriet te verwerken en vrienden te gedenken. Naamvlaggen (met de maten van een klein graf) werden met liefde in elkaar gezet. Acht vlaggen bij elkaar vormen een Quilt.
Op Aids Memorial Day (rond Pinksteren) is er een jaarlijkse herdenking. Daar hoorde voorheen ook het oplaten van witte ballonnen bij. Het rode lintje zorgde voor de aandacht van het grote publiek (foto Tanne de Goei).
Maar er zijn ook andere vormen, meer privé: een vaas in de gang met een droogbloem voor elke verloren vriend. Een serie kunstwerken waarmee buddy Peter Bartels de woede van zich afschilderde.
Sinds 2016 is er een nieuwe manier via Instagram #theaidsmemorial. Meestal verhalen uit het verleden, maar helaas ook weer vrije recente verhalen.
Strijdbaar
De zoektocht naar medicatie om het doodsvonnis bij een hiv-infectie te stoppen, duurde lang. Voor de meeste mensen met hiv was er ook lang een strijd tegen uitsluiting door de heterosamenleving. De rol die de lhb-beweging had bij het opstarten van een eigen hiv-community was daarom logisch. De sectie Positieve Vrouwen van de Hiv Vereniging zorgde vanaf 1990 voor een ander geluid en andere belangen dan de lhb-stem in de community.
De verbreding kreeg pas echt vorm na de komst van de combinatietherapie. De Hiv Vereniging werd/is het platform voor een wolk van groepen die hun eigenheid om samen sterker te staan in het leven met hiv.
foto: collage van Instagram #theaidsmemorial
