In 1991 ging Dolly’s gezondheid achteruit. Hij ging gebruik maken van het buddy-systeem van de Schorerstichting en kreeg Cuno van Merwijk en Jacques Kriek als buddy’s toegewezen. Ze werden zeer gewaardeerd, maar voelden zich ook wel eens overbodig omdat er toch een trouwe cirkel van vrienden rond Dolly stond. Ze regelden een aantal technische zaken, zoals herstel van een lekkend dak via een subsidie van het Aidsfonds of via via de aanvraag van lidmaatschap van een ziekenfonds en contact met een notaris over een testament. Cuno en Jacques werden zelfs gevraagd om een van de vier executeurs testamentair te worden. Tom Galloway en buurman Tim Pascall waren de andere twee.

In de laatste jaren van zijn leven legde Tim de Groot, de inmiddels ex van de Deense vrouw die Dolly een tentoonstelling in Kopenhagen had bezorgd, in elk geval de festiviteiten rond zijn verjaardagen in 1990 en 1991 vast.

Helaas, of misschien juist daarom wel weer leuk, ging dat allemaal unscripted: Sunday, the 17th of November, on Prinzengrakt, and here we are, celebrating my 37th birthday. I haven’t got any rehearsed speeches. I’ve got to imagine.

(0:26 – 1:01): A videotape, of course, is a time capsule. And I suppose it is the most clear representation of what it was like at an event. And so, this being such a calm event, without scripts or prepared monologues, then it’s really just a portrait for my birthday, a tape.

(1:04 – 1:39): And therefore, sort of, not desiring to be officially fabulous, but just a snapshot of today. The faces you’re making, Tim, it looks like it’s awful. Now we’re all being self-conscious.⁶⁶

Net zoals in eerdere tapes met bijvoorbeeld Afternoon Teas is het wat heen en weer geklets en een gaan en komen van mensen. De tape van 17-11-1990 opent met het typewerk in een kopie van Cardbox van de voorloper van IHLIA. Hij voert daar een deel van zijn brieven in. Verderop komen er vrienden en eten ze taart, et cetera.

Tekst loopt door onder afbeelding

De laatste video uit zijn collectie heeft beelden van 4 en 3 dagen voor zijn dood. Uit het logboek van die dagen valt op te maken dat Tim de Groot opnieuw de videograaf moet zijn geweest(?). De video opent met beelden van 16 juli ergens na drie uur. Dolly vel over been wordt gemasseerd door een vriend Gerry G. Martin Nel slaapt op de boot omdat Dolly klaagt over bijwerkingen van een medicijn dat hij gebruikt en waarvan hij gaat hallucineren.

Tekst loopt door onder afbeelding

Tijdens de massage hebben Dolly en Lenny Robinson nog een discussie over de aanschaf van de laatste catalogi met postzegels uit de verschillende werelddelen. Lenny krijgt een koopopdracht. Kortom Dolly was nog niet klaar met het leven.

Martin zal die nacht worden afgelost door Alan Purnell. De volgende dag gaan Dolly, Alan en Tim naar de voorloper van IHLIA, het Homodok. Dat huisde toen in bij antropologie van de Universiteit van Amsterdam in het Spinhuis op de OZ Achterburgwal. Ze krijgen een rondleiding van Henny Brandhorst omdat Jack van der Wel een dag vrij was. De locatie was een kruip-door-sluip-door-situatie met ook nog eens een smalle trap naar een kelder waar alle boeken en tijdschriften stonden. Dolly blijft wijselijk bij de ingang.

Uit de beelden blijkt dat het meeste materiaal van Dolly dan al in zijn eigen mappen bij het Homodok ligt, plus een verzameling audio- en videobanden. Als ze een tekening zien gemaakt door Charlie Bennett worden ze even stil. Alan is onder de indruk, hoewel hij denkt dat er geen ruimte is voor zijn eigen videocollectie.

Tekst loopt door onder afbeelding

De laatste dagen is er extra veel zorg van de thuiszorg en de buddies. Maar het lijf was op. Buddy Jacques was die laatste avond lang aanwezig en ging met een zwaar gemoed tegen 12 uur naar huis, ondanks het feit dat Alan op de boot zou blijven slapen. Toen ik hem in de zomer van 2024 de laatste entries van het logboek voorlas, bleek hij niet te weten dat Dolly tegen de pijn een ‘sleeper’ had genomen. Dat Dolly zonder pijn de wereld had verlaten, verlichte na zoveel jaren toch zijn gemoed.

Tekst loopt door onder afbeelding

Dolly werd gecremeerd. Hij wilde eigenlijk de helft van zijn as⁶⁷ onder een loszittende tegel van het Homomonument laten zetten. Dat is niet gebeurd. Voor zover ik nu weet is de as uitgestrooid in de Keizersgracht, vanaf de punt van het monument dat in het water steekt.

Op 13 augustus 1992 was er bij volle maan om 22 uur een herdenking op het Homomonument. Helaas is aan de foto’s en het condoleanceboek te zien dat het een natte avond was.

Tekst loopt door onder afbeelding

Zoals in Dolly’s testament was vastgelegd gingen de laatste spullen nog naar het Homodok, een postzegelverzameling naar een neefje, et cetera. De boot werd verkocht aan drie Engelsen voor ƒ 30.000,- Daarvan moest de helft worden gereserveerd voor de man met wie Dolly destijds de boot had gekocht plus een depot. Van het resterende geld werden nog wat extra kosten voor de uitvaart, openstaande rekeningen en natuurlijk de notariskosten en successierechten afgetrokken. Het resterende bedrag werd overgemaakt naar Stichting Documentatiecentrum Homostudies voor het onderhoud van The Cooke Collection.

De collectie werd uiteindelijk opgeslagen bij het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis, IISG, nu een onderdeel van de KNAW. Dat betekende een hoop werk omdat de mappen met plastic hoesjes allemaal moesten worden verwijderd. Vooral bij de foto’s leverde dit een probleem op.

Maar hiermee is het grootste kunstwerk van Terence William Cooke, Dolly Cooke, wel verzekerd van een veilige toekomst.

⁶⁶6374 19911117 verjaardag.mp4 / 6374 is de tapecode bij IHLIA
⁶⁷De andere helft ging naar de familie in Hereford